Af en toe raakt Willem helemaal gefrustreerd van sommige berichten. Berichten die waarschijnlijk het overgrote deel van de maatschappij niet leest of niet interesseert.
Binnenlands Bestuur:
Het aantal kliklijnen in Nederland blijft stijgen. Bijna tweehonderd Nederlandse gemeenten hebben nu een meldpunt waar burgers, desgewenst anoniem, kunnen doorgeven dat ze een ander persoon verdenken van bijstandsfraude, blijkt uit onderzoek van BNR.
Willem kan zich nog wel iets voorstellen bij meld misdaad anoniem. Maar een kliklijn door ruim 50% van gemeenten in de lucht, dat is écht van de gekke.
In diezelfde week zag Willem het volgende op LinkedIn.
Dus…..bijstandsfraude is de laagste fraude in de fraude top-tien. Hebben we daar een kliklijn voor nodig?
Dit bericht blijk ruim 30 duizend keer gedeeld te zijn. Waarom 30 duizend keer? Omdat mensen het niet geloven? omdat het een bevestiging is wat men al dacht? Er waren maar weinig reacties, waarvan als meest voorkomende den vraag: wat is de bron van informatie?
Willem zou eerder verwacht hebben dat mensen zouden reageren als:
eindelijk de werkelijkheid,
of zie je nu wel,
of een veeg uit de pan naar politici en media,
al jaren fake news van de overheid enz.
Nee, men vraag om de bron. Waarschijnlijk van wetenschappelijk verantwoorde hoogopgeleiden. Maar iemand van die 30 duizend plaatste het volgende linkje:
Hotel Terminus: Onderzoek: hoe ernstig is uitkeringsfraude? (1) (eindpunt.blogspot.com)
Als je dit leest, gaan je haren recht overeind staan. Notabene een stuk uit 2012……….we zijn bijna 10 jaar verder en de maatschappij en politici denken nog steeds dat bijstandsfraude ons grootste maatschappelijk probleem is.
Maar de gevolgen van het klikken zijn voor bijstandsgerechtigden onvoorstelbaar groot. Zij vallen immers onder de strenge Participatiewet. Daarin is het vermoeden van fraude al voldoende om in een juridisch ravijn terecht te komen. Immers het vermoeden is al voldoende om gekort te worden, je uitkering kwijt te raken, sancties opgelegd te krijgen. De meeste mensen zullen zeggen; “dan moeten ze eerst bewijzen dat iemand fraudeert”………….
Nee, de Participatiewet kent de omgekeerde bewijslast. Jij moet bewijzen dat je niet fraudeert!
Stel jouw buurman aan de overkant mag jou niet zo. Dit op basis van een vooroordeel. Misschien huidskleur. Verder kent hij je niet. De buurman meldt aan de gemeente dat jij regelmatig een dame op bezoek krijgt, dit terwijl jij bij de gemeente als alleenstaande staat ingeschreven. De sociale recherche krijgt opdracht een huisbezoekje te brengen. En ja hoor………..ze vinden een BH in de wasmand!!
De gemeente stuurt een boze brief met een terugvordering, korting op de uitkering én een boete. Nu moet jij bewijzen dat die BH in de wasmand niet betekent dat je samenwoont! Die BH is van je zus!!! ……….Die af en toe een nachtje blijft slapen…………. Maar ja, bewijs!
Dat wordt dus een juridisch gevecht, want de gemeente laat écht niet los, zij willen geen bakzeil halen.
Nou, bedankt overbuurman!!!!!
Stel nu dat een bijstandsuitkering een basisinkomen was geweest? Dan kunnen al die kliklijnen doorgeknipt worden. Immers er valt niks te klikken!
Willem de Graaff, december 2021
