Ik schrijf dit verhaal de 1e week voor kerst 2021……we zitten in volledige lockdown. Dit is de 2e “eenzame” kerst, max. 4 personen aan het kerstdiner.
Op journaal een interview met een horeca ondernemer. Een jonge dame, mede eigenaresse van een restaurant. “Wat vind u ervan dat we nu alweer in een lockdown zitten en dat jullie alweer moeten sluiten en dat nét voor kerst? De jonge dame gaf een keurig antwoord, haar vriendelijke uitstraling, ze vertelde dat het voor hun een drama is. De journalist zei; “ik begrijp niet dat u zo rustig blijft in deze omstandigheden?” De vrouw wendde zich van de camera af en barstte in huilen uit. De journalist zei; “het is heel erg hé?” Het interview werd afgekapt, want om nu een huilende onderneemster op het journaal te tonen gaat wel erg ver.
Later kwam deze mevrouw in een talkshow, samen met haar man. Haar man was nét voor de journaalopname weggelopen. “Wij hebben 40 medewerkers in dienst, ik zag het allemaal even niet meer zitten.”
“U bent het gezicht geworden van de lijdende ondernemers.” Zei de talkshowhost tegen de vrouw. “Ja, dat was niet bewust, maar het is goed dat het gebeurde, ik heb heel veel positieve reacties gekregen………huilende ondernemers aan de telefoon.”
Dit verhaal greep Willem naar de keel. Het moest mij denken aan het liedje; een man mag niet huilen, van Jac Herps. Je zou er in deze tijd van kunnen maken; een ondernemer mag niet huilen.
Wij, de maatschappij, stellen altijd de vraag; “hoe gaat het?” Als het standaard antwoord niet is; “goed”…….dan lopen we weg. Wij hebben geen zin in ellende.
Mede door de Corona-crisis, gaat het steeds minder goed met mensen; jongeren met psychische problemen, nog meer eenzaamheid, Zzp-ers die geen opdrachten meer krijgen, kinderen die leven in overspanne gezinnen, ondernemers die op het punt staan failliet te gaan,
………”hoe gaat het?”……..”Goed”…………
Het rare is, het frustreerde, is dat het economisch zo goed gaat. De werkeloosheid op zijn laagste punt, beurskoersen die door het dak gaan, de overheid gooit met miljarden, het aantal miljonair is alweer gestegen, extra miljarden op spaarrekeningen, omdat “we” het nu niet kunnen uitgeven aan leuke dingen,
………”hoe gaat het?”………”Goed”………….
Willem mag, als het goed is, over ruim 3 jaar met pensioen. Financieel ga ik er misschien iets op vooruit, maar het geeft vooral wel zekerheid, financiële zekerheid.
Maar hoe ziet de toekomst eruit voor de jongvolwassen? De toekomst voor de kinderen? De toekomst voor ondernemers? De toekomst voor de werkenden de komende 10-20-30 jaar? Ergens komt de rekening terecht, financieel, maar ook mentaal.
Willem heeft een paar crisissen meegemaakt in zijn leven; de economische 
crisis in de jaren tachtig, de bankencrisis in 2008, en nu de Corona crisis. Ik ben er uitgeklommen, de ene keer beter dan de andere keer. Of het de leeftijd is weet ik niet. Maar de Corona crisis is naar mijn idee de ergste, hier zijn we voorlopig zowel qua gezondheid, als economisch nog niet vanaf.
Normaal is het gezegde; van een goede crisis kunnen we veel leren. Bij Corona heb ik daar sterk mijn twijfel over. Hoeveel leed hadden we niet kunnen voorkomen (wereldwijd) wanneer er een basisinkomen was geweest. Denk daarbij alleen al aan de economische vluchtelingen, maar ook de flexwerkers van nu, de Zzp-ers, de studenten enz.
De zekerheid van inkomen is de basis om een crisis te overleven. De zekerheid die we de jongere generatie nog steeds niet geven. Dom. Bestaanszekerheid is de basis voor het opbouwen van een toekomst. Die bestaanszekerheid heeft onze generatie zichzelf wel veroorloofd; pensioen, eigen huis, aandelen, vaste banen.
………….“Hoe gaat het?…………..
Ik hoop dat het antwoord wordt; “Gelukkig kan ik het overleven door mijn basisinkomen.”
Willem de Graaff, december 2021
