De Belastingdienst is al jaren op zoek naar verborgen vermogen. En dat vind je niet in een ouwe sok of onder het matras… Dan moet je zoeken in de Belastingparadijzen. 
Na onderzoek is € 12 miljard (12.000.000.000) aan verzwegen vermogen gevonden. Dit heeft de schatkist 2,1 miljard, tussen 2002 en 2018, opgeleverd. Applaus voor de Belastingdienst!!
Dat is even het tegenovergestelde van het vorige verhaal. Maar… wat mij bevreemdt en mateloos irriteert is hoe deze échte fraudeurs behandeld worden. Je mag verwachten: sancties, straffen, rechtbank, aan de schandpaal, de onderste steen boven, enzovoort. Nee…???
Deze fraudeurs konden gebruik maken van de inkeerregeling. Inkeerregeling? Tekst van de Belastingwebsite:
Inkomsten verzwegen voor de Belastingdienst? Verkregen in Nederland? Of uit het buitenland, zoals uit spaargeld of beleggingen? Per ongeluk, omdat u een foutje maakte? Of met opzet? Dan hebt u waarschijnlijk minder belasting betaald dan zou moeten. Misschien hebt u wel een erfenis gekregen die door de erflater buiten het zicht van de Belastingdienst is gehouden. En die erfenis niet kunnen uitgeven omdat de Belastingdienst dat zal merken, waardoor u met geld of goederen ‘in uw maag’ zit. Verzwegen inkomen melden? Dat kan soms door alsnog aangifte te doen. En soms door uw aangifte te verbeteren. Of door gebruik te maken van de inkeerregeling.
Ik moest deze tekst even goed op mij laten inwerken. Dus als je écht bewust fraude hebt gepleegd, krijg je geen straf wanneer je tot ‘inkeer’ komt. In hetzelfde artikel stond dat er een opvallende stijging van ‘gecorrigeerde’ belastingaangifte was in 2014. Want toen ging de boete van 0 naar 30%. Dus theoretisch kon men 12 jaar frauderen, zonder straf! Als ik dit vergelijk met het vermoeden van fraude in de Toeslagenwet, dan kan mijn boerenverstand er niet meer bij…
Ik ga het nog ongelofelijker maken. Reken even mee. Het gaat om 27.000 deelnemers die gebruik hebben gemaakt van de inkeerregeling. 27.000! Dat zijn meer personen dan in de zogenaamde Toeslagenfraude. Het 12 miljard ‘gevonden’ vermogen is nog maar een topje van de ijsberg, men denkt dat het totaal verstopte vermogen meer dan 60 miljard is! Dus wordt er voor 10 miljard niet geïnd! Ter vergelijking: als ik het goed gelezen heb, geven wij 3,5 miljard uit aan kinderopvangtoeslag. Die 27.000 deelnemers hebben 2,1 miljard belasting moeten betalen, dat is € 80.000,= per persoon! Dat is een tarief van 17,5%. Dus € 80.000 gedeeld door 17,5 maal 100 = € 457.000 vermogen!
Er stond nóg zo’n opvallende alinea in dit artikel:
“Zo geldt voor 1 procent van de rijkste huishoudens dat het geld minder uit de directe buurlanden komt. Dat is een aanwijzing dat huishoudens met de hoogste vermogens die belasting willen ontduiken, het vermogen verder weg plaatsen en wellicht ook veel geavanceerder constructies gebruiken, zegt het CPB.”
Om alweer Rutger Bregman even na te praten tijdens een bijeenkomst in Davos; “It’s simple, pay your taxes, taxes, taxes!”
op 17 december 2020, wordt het rapport van de Fraudecommissie aangeboden. Met de zeer scherpe alles omvattende titel Ongekend onrecht. De fraudecommissie had alleen als opdracht de vraag Hoe heeft dit kunnen gebeuren? De vragen Wie zijn er schuldig? Welk advies geven we de regering? Wat zijn de individuele gevolgen voor de veroorzakers? zaten niet in de opdracht.
Zoals de voorzitter het omschreef: “We hebben een foto gemaakt, hopen dat alle betrokkenen het rapport lezen en zichzelf de vraag gaan stellen: wat is mijn bijdrage geweest, wat had ik kunnen doen om deze ellende te voorkomen?” Politiek gezien zal dit rapport voor ministers en staatsecretarissen wel eens gevolgen kunnen hebben. In de derde week van januari volgt een debat. Na de presentatie was er op tv een interview met een slachtoffer. Ik werd in mijn ziel geraakt, de tranen kregen de vrije loop.
“U bent beschuldigd van fraude en moest volgens de Belastingdienst € 92.000 terugbetalen, wat waren voor u de gevolgen?” vroeg de verslaggever. 
“Ik ben in een burn-out terecht gekomen en zag het niet meer zitten. Het is omdat ik hele lieve ouders heb en lieve kinderen anders had ik dit verhaal aan u niet kunnen vertellen. Er dreigde zelfs huisuitzetting, mijn zoon betaalde van zijn studiefinanciering mijn huur, maar daardoor kon hij zijn studiekosten niet meer betalen… toen kreeg hij deurwaarders aan de deur.”
“Toen de ambtenaren en ministers voor de commissie moesten getuigen, wat was daarop uw reactie?” vroeg de verslaggever. “Ik heb voor de tv staan schreeuwen… jullie liegen, liegen, liegen.” De verslaggever vroeg: “Denkt u dat u binnenkort van alle blaam gezuiverd wordt?”
“Ook al maken ze volgende week het geld over, wat ik niet verwacht, daarmee is de ellende niet voorbij. Het was zo erg dat ik niet meer op straat durfde, de deur niet meer open durfde doen. Het was nét of iedereen dacht en soms zei: fraudeur. Hoe kan je dit ooit goed maken?”
Daarna volgende een interview met enkele politici. Wat blijkt. Inmiddels zijn slechts een handjevol mensen gecompenseerd, er worden vele miljoenen uitgegeven aan adviesbureaus, consultancy, gemeenten enzovoort. De Belastingdienst heeft een afdeling opgezet van 500 man om te onderzoeken wie waar recht op heeft. Hier kan ik met mijn boerenverstand alweer niet bij. Die terugvorderingen staan toch op papier? Die terugvordering trek je in en je betaalt terug wat mensen reeds ‘afgelost’ hebben, daarbij opgeteld het beloofde smartengeld. Natuurlijk hou je een slag om de arm; de teruggave is een voorlopige, de definitieve volgt. Dan hebben de slachtoffers hun geld terug en de Belastingdienst mag er 1,2,3, jaar over doen om tot een definitieve beslissing te komen. Volgens mijn boerenverstand heb je dan geen dure consultancy/juristen nodig, toch? ’t Zal wel weer té logisch denken zijn?
Zondag 20 december 2020. We zitten midden in een lockdown. Alles is gesloten, behalve de strikt noodzakelijke winkels, zoals supermarkten en drogisterijen. Ik heb het programma Buitenhof op staan, iedere zondag om tien over twaalf. Met als gasten de Tweede-Kamerleden Renske Leijten en Pieter Omtzigt.
Ik heb met tranen in de ogen gekeken. Zowel deze Renske als Pieter hebben de ellende van de fraudebeschuldiging op de agenda gezet. De interviewer, Twan Huys, zei;:“U heeft voor de poorten van de hel dit dossier weggesleept.” “Tegenwerking op het hoogste niveau, zelfs door uw eigen collega’s in de Tweede Kamer, zwartgelakte stukken, het tegenhouden van documenten, en ga zo maar door.
Deze uitzending was voor mij een bevestiging van dit verhalenboek. “Het klopt dus, wat ik denk.” Zij op landelijk niveau, ik op gemeentelijk niveau. Liegen, onwaarheden, zaken verdraaien, ‘zoekgeraakte’ documenten, juridisch geen poot om op te staan, ambtenaren die elkaar beschermen … in welke rechtstaat leven we?”
Ik ben enorm geschrokken hoe het werkt op dit hoge niveau, alhoewel ik dit eigenlijk wel wist. Aan de ene kant is dat een openbaring, aan de andere kant schokkend. Het gif van de ‘te gek voor woorden’-verhalen zit dus in de aderen van ons bestuur.
Wat ik niet snap, misschien niet wilt begrijpen, is dat ons recht op informatie dagelijks wordt geschonden. Onze rechtstaat is gebaseerd op het controleren van de macht. De Tweede Kamer controleert de regering, de gemeenteraad controleert B&W. De rechters controleren of burgers netjes worden behandeld. Als de macht van de Staat, de macht van Burgemeester en Wethouders niet wordt gecontroleerd, dan ben of word je een bananenrepubliek. We hebben 150 Tweede-Kamerleden gekozen om 17 miljoen mensen te vertegenwoordigen. Dan lijkt het me logisch dat een Kamerlid automatisch toegang heeft tot de informatie die zij wenst. Als ik dan hoor/lees dat deze twee Kamerleden er ruim twee jaar overgedaan hebben om informatie op tafel te krijgen… dan denk ik: te gek voor woorden” 
In mijn verhaal Bijstand-Werkt-Samen zei bij de opening één raadslid: “Wij, met 29 raadsleden, wisten niet van de praktijkverhalen die Gerard ons in zijn spreekrecht vertelde. Wij stonden om het zo te zeggen, met een mond vol tanden.” Die uitspraak is bij mij, na drie jaar, nog steeds blijven hangen. Hoe kan je beleid maken, hoe kan je B&W controleren als je geen informatie krijgt? Als informatie onjuist is? Als informatie wordt tegen gehouden? Als uitkomsten/rapporten worden gemanipuleerd?
In het interview met Renske Leijten en Pieter Omtzigt werden er schokkende uitspraken gedaan:
- De hel is voor deze mensen nog steeds niet voorbij. Iedereen die een fraudestempel heeft, heeft ook die stempel bij de gemeente, de woningbouw enzovoort.
- Het blijkt dat steeds door ambtenaren wordt gevraagd aan de regering of zij wél of niet bepaalde informatie mogen delen met de Kamer.
- De regering bepaalt welke informatie wij krijgen en welke delen er zwart gelakt worden.
- Als wij bepaalde stukken eerder ontvangen hadden, was deze ellende nooit gebeurt. Een stuk waar wij al jaren om hebben gevraagd, kregen wij pas vorige week onder ogen… zwart gelakt!
- Het argument dat bepaalde informatie niet wordt verstrekt, is niet het belang van de Staat, maar het belang van de regering.
- De commissie moet nog bepalen of er meineed is gepleegd. De ambtenaren die onder ede hebben verklaard dat ze er niet van wisten… daar heb ik sterk mijn twijfel over.
- Is dit Nederland? Het parlement dient de regering te controleren. Het blijkt dat het anders om was. In de ministerraad werd niet besproken hoe de problemen op te lossen, er werd besproken hoe ze Renske en mij moesten aanpakken.
- Ik ben wel vaker gebeld door ministers en staatssecretarissen (“Hou hier mee op!”), ook collega’s vonden ons ‘lastig’, maar ja, dit heeft bij ons een averechtse werking. Dan gaan we nog meer vragen stellen.
- Het lek is nog lang niet boven, zelfs de enquêtecommissie werd tegengewerkt. Bepaalde stukken kwamen pas boven water toen de commissie zijn rapport al had geschreven.
- Gisteren dienden de wij een motie in, om onderzoek te doen naar discriminatie door de Belastingdienst. We werden gebeld door het ministerie van financiën of we de tekst wilde aanpassen. Dus niet! Toen zijn Kamerleden gebeld met het advies tegen de motie te stemmen. Dus niet! De motie is aangenomen!
- We praten hier over tien jaar onrecht, ouders zitten nog steeds in de problemen. Slechts 1% is gecompenseerd, 99% nog niet. Er is al drie keer zoveel geld uitgegeven aan het organiseren van het schadeherstel dan er aan schade is uitgekeerd. Bizar!
- Dit zijn geen losse eindjes… het is een gapend gat. Er blijken honderdduizenden mensen op zwarte lijsten te staan. Deze praktijken betreffen niet alleen de kinderopvangtoeslag. Oók bij de huurtoeslag, ook bij kindgebonden budget, ook bij kinderbijslag…”
Ik heb deze uitzending meerdere keren teruggezien. De koude rillingen lopen mij steeds over de rug. Wat zou mij gebeurd zijn als ik op één of andere zwarte lijst zou staan? Ik denk, weet bijna zeker, dat er ergens in het computersysteem van de gemeente wel een kruisje achter mijn naam staat. Zodra ze mijn naam intikken… komt er rook uit?
Ik heb vaker het ‘advies’ gekregen: “Stop ermee, hier kan je niet tegenop, denk aan je gezondheid… Laat ze de kolere krijgen…” Maar ja, iets in mij kan dit niet stoppen, ik heb het heus wel geprobeerd, maar steeds wordt mijn verhaal bevestigd. Verbeter de wereld…
Wordt binnenkort vervolgd.
Zie ook het voorafgaande deel 1.
Uit het boek: MET DANK, DOOR MIJNOVERHEID BIJ DE VOEDSELBANK, Gerard Sangers.
Gerard is van mening dat basisinkomen een goede oplossing is om de problemen die hij in het boek schetst aan te pakken.
Zie hier voor meer informatie over het boek en voor de reeds gepubliceerde delen.
Zie ook de website Te gek voor woorden.
Copyright © 2021 Gerard Sangers
Niets uit deze tekst en het boek mag worden verveelvoudigd, door middel van druk, fotokopieën, geautomatiseerde gegevensbestanden of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Het is wel toegestaan dit gehele bericht zonder wijzigingen te delen.
