Hoe vaak heeft Willem al niet geschreven over de systeemwereld, over onzinnig beleid, over “hoe verzin je het”, over dit kan toch niet waar zijn enz.
Wij, de maatschappij, hebben een nieuwe manier gevonden om misstanden emotioneel te verwerken……..we lachen erom. Het valt me steeds vaker op dat we lachen om de domheid van zaken, terwijl ze te triest voor woorden zijn. We lachen als een boer met kiespijn.
Vooral cabaretiers weten als geen anderen pijnlijke taboes, misstanden, onzinnigheid bloot te leggen. Het is vaak een in en in triest verhaal………….en de zaal ligt onder de stoel van het lachen. Raar? Of heet dit zelfbescherming a la 2022?
Een voorbeeld: de opvang asielzoekers, de compensatie energiekosten, we maken er “gewoon” een uurtje humor van.
Willem is best wel van de humor, maar de vraag is: moeten we alles maar weglachen? Zelfs het drama van de overvolle AZC’s waar op een bepaald moment vluchtelingen buiten moesten slapen, gemeenten die hun grenzen sluiten tot…………we er extra aan kunnen verdienen.
We maken er “gewoon” een leuk liedje van.
Willem schrijft vaak over onzinnige regelgeving. In het bijzonder over de onbekende, onwerkelijke wereld van de Participatiewet. 342 gemeenten …….. 342 eigen regeltjes. Alweer het zoveelste voorbeeld van de praktijk van de theorie………..én we lachen erom.
Nou moet de lezer mij niet zien als zwartgallig, humorloze figuur. Zeker niet. Ik vraagt zich alleen af, moeten we nu alles af doen met een lach, er misschien zelfs van weglopen? Dit vaak met als argumenten:
- ze luisteren toch niet
- de ver-van-mijn-bed-show
- het zal wel
- niet mijn probleem
- enz.
Nog zo’n voorbeeld………….we lachen er om, terwijl het om te huilen is. Ik ben groot fan van Erik Dannenberg, voorzitter van Divosa, de vereniging van directeuren Sociaal Domein. In dit filmpje doet hij een geweldig goed verhaal. Een verhaal wat voor het overgrote deel van de toehoorders helemaal niet zo’n leuk verhaal is. Bij interesse hier het hele filmpje: 29.19 minuut. Duurt dit de lezer te lang, spoel even door naar 24.00 minuut.
Let op de reactie van de zaal! ………..ze lachen om hun eigen onzinnige wereld. Een wereld van theoretisch opgeleiden, die een vermogen verdienen in een kostbaar onzinnig systeem …………
En ……..we lachen erom.
Heb je misschien enkele jaren geleden de documentaire De schuldenmachine gezien? Het in en in trieste verhaal van jongeren die gewurgd worden in het systeem van schuldeisers.
Deze docu duurt een uurtje, ga er even voor zitten. Het geeft een beeld van een onwerkelijke wereld van schulden ellende en de wereld van de verdienmodellen. Een met passie bewogen schuld-hulp-verlener, doet op de beurs Credit Expo (ik wist niet dat dat bestond) zijn verhaal. Vol vuur houdt hij de toehoorders een spiegel voor. Kijk wat er gebeurt (50.00 minuut): diverse aanwezigen lopen weg ………… lopen weg, voor de praktijken van hun eigen wereld. Dat vind ik nog vele malen erger dan lachen om.
Nog zo’n verhaal. In een uitzending Op1 ging het alweer over de Toeslagenaffaire. Een advocaat vertelde in wat voor een juridische slangenkuil mensen terecht zijn gekomen. Jort Kelder vroeg; ”en hoe is het nu met de zwartgelakte passages in de dossiers?” De advocaat antwoordde: “die zijn nu wit!” Alle aanwezigen barstte in lachen uit. “Hoezo wit in plaats van zwart?” Nou, zei de advocaat bij zwart zie je dat in een bepaalde zin iets weggehaald is. Bij wit kan je niet zien of er een passage of zin ontbreekt.
En………we lachen erom!
De laatste. In een uitzending het volgende onzin verhaal. Ministerie geeft € 7,6 miljoen uit aan belhokjes voor ambtenaren. Zo kunnen ambtenaren geheel privé en zonder andere oren een gesprek voeren. Prima, maar € 127.000 per luxe belhokje inclusief dennengeur?
Om dit item werd in het programma natuurlijk hartelijk gelachen. “We komen miljarden te kort, Europa in oorlog, energie crisis………..en we geven miljoenen uit aan belhokjes……ha, ha, ha.”
Willem eindigt altijd met het basisinkomen als middel om de problemen te 
verkleinen. Vele malen als rode draad de bullshit jobs die zo geschrapt kunnen worden. Voor mij zijn de voorbeelden hierboven deels een illustratie van die uit dit verhaal het bewijs van die bullshit banen. Als je lacht om, wegloopt van, je haalt je schouders op, voor je eigen doen en laten, voor je eigen onzinnigheid, je arbeidzame leven………….dan zal je de dag prijzen dat er een basisinkomen is. Toch?
Willem de Graaff, november 2022
Afbeeldingen via Pixabay
